În 2001, pentru a concura în competițiile de anduranță American Le Mans Series, BMW a creat modelul de cursa M3 GTR E46. Pentru omologarea lui în categoria GT, regulamentul cerea să fie produse și versiuni de șosea. Se pare că au fost construite mai puțin de 10 unități, iar acum BMW Group Classic ne prezintă un video exclusiv cu unul dintre aceste exemplare râvnite de BMW M3 GTR de competiții și-a câștigat faima câștigând titluri în American Le Mans Series, precum și curse de anduranță precum cea de 24 de ore de la Nurburgring. M3-ul GTR pentru șosea împrumută rețeta variantei de competiții. În loc de motorul cu 6 cilindri în linie, are o versiune mai temperată a propulsorului V8 de 4 litri folosit de mașina pentru competiții. Pentru modelul de curse V8-ul dezvolta 450 CP la rpm, iar varianta pentru șosea producea peste 350 CP. Astfel, acesta devenea primul M3 produs cu motor informații foarte interesante despre acest model extrem de rar a oferit BMW of North America, LLC în 2015, când a expus un M3 GTR E46 cu ocazia evenimentului Legends of the Autobahn Concours D’Elegance în Monterey, California. Era exemplarul cu numărul de șasiu M3-GTR-006. De altfel, conform comunicatului de presă publicat de BMW of North America, LLC, aflăm că motorul versiunii de șosea putea livra 380 CP la rpm, iar BMW a construit doar 6 exemplare ale acestui model. Cele 6 mașini pentru șosea au fost produse la Regensburg alături de modelul de competiții. Dintre cele 6 unități, se pare că 3 erau prototipuri de dezvoltare, care ulterior au fost casate. Astfel, BMW M3 GTR E46 a devenit unul dintre modelele cu cea mai redusă producție din istoria BMW. Modelul BMW M3 GTR E46 beneficiază și de un șasiu ranforsat și suspensii derivate din cele ale mașinii de curse. Asta însemna și o gardă la sol coborâtă. De asemenea, are și un diferențial blocabil activ la puntea spate și o cutie de viteze manuală cu 6 trepte. Iar pentru ca motorul să se răcească mai bine, capota are fante de aer, care sunt făcute din plastic ranforsat cu fibră de carbon (CFRP). Din același material ușor sunt făcute și plafonul și eleronul de mari dimensiuni. Tot din fibră de carbon sunt produse și spoilerele, care arată diferit de cele ale M3-ului standard. Asta fiindcă sunt de fapt spoilerele preluate de la modelul de competiții. Pentru a reduce greutatea mașinii cât mai mult, inginerii bavarezi au înlăturat în cazul lui BMW M3 GTR E46 bancheta din spate, radioul și sistemul de aer condiționat. Per total, mașina cântărește kg. Așadar, BMW M3 GTR E46 era o mașină creată special pentru weekend-uri pline de adrenalină petrecute pe pozelor: BMW Group Classic, BMW of North America, LLCSursa video: BMW Group Classic
The BMW E46 M3 GTR is an NFS icon, and a GT2 Le Mans Myth. In this How-to / Tutorial video, I will show you how to drive the BMW M3 GTR in Midnight Racing: T
Wyczynowe samochody są homologowane na bazie drogowych odpowiedników. Co zrobić, gdy taki nie istnieje? Trzeba go zbudować! Historia BMW M3 E46 GTR Jedną z najbardziej prestiżowych serii długodystansowych wyścigów jest American Le Mans Series. Wystawianie do niego BMW M3 mijało się z celem. Nawet mocno podrasowane M3 nie było w stanie nawiązać równorzędnej walki z konkurentami budowanymi na bazie wyścigówek w cywilu. Bo tylko taka charakterystyka pasowała do Porsche 911 GT3 i jego wyczynowego odpowiednika. BMW nie widziało się w roli wiecznego przegranego. Po wnikliwej lekturze regulaminu koncernowy dział sportu doszedł do wniosku, że wystarczy zbudować tylko jedno M3 w ekstremalnej wersji – z maksymalnie odchudzonym nadwoziem i V8 pod maską, by uzyskać podstawę do homologowania jego wyczynowej wersji. Faktycznie, było to niedopatrzenie włodarzy ALMS. W regulaminach sportowych zwykle narzucana jest minimalna produkcja homologacyjnej podstawy w liczbie 25, 200 czy 5000 aut. Inżynierowie BMW Motorsport dysponowali doskonałym punktem wyjścia do stworzenia drapieżnego auta. Już w seryjnym wydaniu M3 E46 było bowiem zwarte, dobrze wyważone i mocne. Wariant GTR miał być jeszcze bardziej drapieżny. Gdy trwa projektowanie drogowego samochodu, dużo do powiedzenia mają księgowi. Koszty produkcji auta nie mogą być bowiem wyższe od przychodów płynących z jego sprzedaży. Jeżeli do pracy zabiera się dział sportu, sprawy wyglądają inaczej. Z góry wiadomo, że projekt i tak nie będzie dochodowy, a ewentualne oszczędności mogą negatywnie wpłynąć na osiągi bądź prowadzenie auta. A przygotowywanie się do rywalizacji z innymi markami mija się z celem, gdy projekt zaczyna być z góry skazany na porażkę. Zespół BMW Motorsport poszedł na całość, a przy okazji zrobił użytek z wcześniejszych doświadczeń – pierwsze GTR zbudowano na bazie E36 w 1993 r. Jak zbudowano BMW M3 E46 GTR? Kabinę E46 ogołocono ze wszystkiego, co zbędne. W M3 GTR zabrakło więc tylnych siedzeń, mat tłumiących hałas, dywaników, metalowych nakładek na pedały, wielofunkcyjnej kierownicy, automatycznej klimatyzacji, podłokietnika, uchwytów na kubki z estetyczną roletą czy schowka w konsoli środkowej. Miejsce wygodnych foteli zajęły wyczynowe, ale obite skórą kubełki Recaro. By zmniejszyć masę E46, zderzaki, maskę, dach i tylny spojler wykonano z włókna węglowego. Siłę docisku aerodynamicznego zwiększono poprzez radykalną zmianę kształtu przedniego zderzaka, zintegrowanie tylnego z dyfuzorem oraz przytwierdzenie do klapy bagażnika lotki i klasycznego spojlera. Chłodzenie silnika usprawniono, szatkując maskę dodatkowymi otworami. Warto przy tym podkreślić, że wyścigowa wersja wyglądała niemal identycznie – różnice sprowadzały się do jeszcze większego spojlera tylnego i mocniej rozdętych błotników. Aby usztywnić nadwozie drogowej wersji, a co za tym idzie – poprawić precyzję prowadzenia i sposób działania zawieszenia, dołożono rozpórki między punktami kotwiczenia tylnych amortyzatorów a podłogą bagażnika oraz między przednią grodzią i przednimi kielichami. Nic wspólnego z seryjnym M3 nie miały składowe zawieszenia, jak również elementy układu przeniesienia napędu, czyli ręczna skrzynia z dwutarczowym sprzęgłem oraz mechanizmem różnicowym z blokadą wiskotyczną. Wisienką na torcie był silnik. Miejsce rzędowej szóstki o pojemności 3,2 litra zajęło V8. Doprężona do 13,0:1 jednostka P60B40 była pierwszą, którą BMW Motorsport skonstruowało wyłącznie z myślą o wyczynie. Przypomnijmy, że nawet serce triumfującego w Le Mans prototypu V12 LMR było dalekim krewnym jednostki zbudowanej z myślą dla serii 7. Tam, gdzie tylko było to możliwe, montowano do silnika elementy z aluminium. Konsekwencja opłaciła się. Mimo ośmiu cylindrów motor ważył o 14 kg mniej od rzędowej szóstki. Silnik P60 był też od niego bardziej zwarty, co korzystnie wpłynęło na wyważenie samochodu. Jednostkę kontrolował trójprocesorowy sterownik, a sucha miska olejowa zagwarantowała optymalne smarowanie – nawet przy największych przeciążeniach bocznych. Z czterech litrów pojemności wyciśnięto ok. 350 KM przy 7000 obr./min. Nie był to kres możliwości motoru V8. W wyścigowym M3 generował ponad 100 KM więcej. Za spadek parametrów winę ponosił układ wydechowy, który zredukował hałas i emisję szkodliwych substancji do atmosfery. Po wyjęciu z dolotu regulaminowych zwężek moc wzrastała do 500 KM. BMW M3 E46 GTR – ile ich było? Największą zagadką pozostaje liczba wyprodukowanych egzemplarzy. Oficjalnie wiadomo o dwóch drogowych M3 GTR. Jeden pojawił się w salonie sprzedaży w Dubaju, drugi był przez chwilę eksponowany na torze Road Atlanta. Niektóre źródła mówią o dziesięciu sztukach. Najwięksi optymiści szacują, że do klientów mogło trafić najwyżej dwadzieścia GTR-ów. Skuteczną zaporę postawił sam producent. Cena drogowego M3 GTR została skalkulowana na 250 tysięcy euro. Siłą rzeczy grono potencjalnych odbiorców zawęziło się do najlepiej sytuowanych. Przypominamy, że zwykłe M3 było… pięciokrotnie tańsze. Kolosalną dysproporcję tłumaczy fakt, że szosowy GTR nie był seryjnym samochodem z genami wyścigówki. Było to wyczynowe auto, które po niezbędnych przeróbkach zostało homologowane do jazdy po drogach publicznych. Powstało też sześć wyczynowych M3 GTR. Wygrywając w siedmiu z jedenastu wyścigów w sezonie 2001 model zdominował rywalizację w klasie GT American Le Mans Series. Jörg Müller stanął na najwyższym stopniu podium w klasyfikacji generalnej. Drugi był Jyrki Juhani Järvilehto (szerzej znany jako JJ Lehto) z Finlandii. BMW odebrało gratulacje za zwycięstwo w kategorii producentów, a BMW Team Schnitzer okazał się najlepszym zespołem. Zainwestowanie ogromnych środków w projekt zaprocentowało, a jednocześnie wpłynęło na regulaminy ALMS. Przed rozpoczęciem sezonu 2002 ogłoszono, że w klasie GT mogą startować auta, których drogowe odpowiedniki powstały przynajmniej w liczbie stu egzemplarzy. Obligatoryjne było też zbudowanie tysiąca silników, na bazie których miałby powstać motor wyścigówki. Nikt nie chciał już słyszeć o podstępnym, ale całkowicie legalnym budowaniu „maszyny do wygrywania”. Autor tekstu: Łukasz Szewczyk Fot. BMW Oznaczenie modelowe: P60B40 Typ silnika: V8 32V Pojemność skokowa: 3997 ccm Maks. moc: 350 KM przy 7000 obr./min Maks. moment obrotowy: 365 Nm przy 5000 obr./min Skrzynia biegów: 6-stopniowa, ręczna Napęd na oś: tylną Długość: 4617 Szerokość: 1784 Wysokość: 1345 Rozstaw osi: 2731 mm Koła: 225/40 R19/255/35 R19 Masa własna: 1350 kg e35QmYy.bmw m3 gtr le mans
